'bir tarihten alıntı...

Seni bir daha görmeme ihtimalim değil; bir daha kimseye sana baktığım gözlerle bakamama ihtimalim korkutuyor beni...

diye yazmışım zamanın bir yerinde...

Sen şu an muhtemelen kocaman egonu okşaya okşaya sanıyorsun ki ben seni özlüyorum..

'Bunun henüz ben bile tam olarak farkında değilim ama aslında özlediğim şey ruhumun sende kalan parçaları..'

Bir insanı sevmek; ona hayallerinle, korkularınla, kalbinde kutuya kaldırdığın tüm kırgınlıkların ve umutlarınla taşınmak demek çünkü..

ve bir insana emek vermek; canından ipliklerle ona nakış gibi dokumak demek.. ayrılırken söksen ne olacak......... bırakıp önüne baksan .......

ömür boyu insanın canından kaç metre iplik çıkacak Kİ...

İçim deli bir deniz; tutkulu bir öfkeyle patlayıp dalgalanıyor, fırtınalar dinmiyor gecelerce..

ve sen hayatla dalga geçen bir sörfçü gibi hepsini atlayıp yine yeniden beliriyorsun...

bazı şeyler asla eskimiyor.. zamana bir şekilde kafa tutuyorlar.

ve belki de en kötüsü bu; o şeyler hep yepyeni ve .....ve..

 sen benim emeğimsin... 

hep gittiğin yerdesin... 

daha kötüsü bu... 

ne sen gidebildin... ne de ben bırakabildim...